De Algemene Centrale voert in Limburg actie om het verbod op zaterdagwerk in de bouw te handhaven. De Bouwunie is groot voorstander van het afschaffen van dit verbod. In de praktijk worden zowat alle aannemers regelmatig verplicht om op zaterdag werken uit te voeren. Ook de overgrote meerderheid van de werknemers wil op zaterdag werken om "wat bij te verdienen". Volgens de Bouwunie is het beter om een betrouwbare, zekere en rechtvaardige regeling voor overuren en zaterdagwerk in te voeren, dan krampachtig vast te houden aan een totaal voorbijgestreefd verbod. Het toelaten van niet te recupereren en minder belaste overuren, ook op zaterdag, is volgens de Bouwunie cruciaal in de strijd tegen het zwartwerk.
Er wordt in de bouw veel gewerkt op zaterdag. En dat is normaal. Dat dit niet mag, is niet normaal. Een gezonde bedrijfsvoering vereist zaterdagwerk, de klanten eisen het en de werknemers ook.
Het veelvuldig zaterdagwerk in de bouw kwam recent nog aan het licht door de controles uitgevoerd door de inspectiediensten in de bouwsector. De meerderheid van de vastgestelde "overtredingen" had betrekking op "zaterdagwerk". De Bouwunie heeft de manier waarop deze controles "tegen zwartwerk" zijn uitgevoerd steeds aangeklaagd. Voor de Bouwunie kan het immers niet dat er een heksenjacht op ondernemers wordt geopend zonder dat er legale oplossingen zijn om aan de wensen en verzuchtingen van opdrachtgevers en werknemers te beantwoorden. En deze legale oplossingen zijn noodzakelijk om het zwartwerk in de bedrijven afdoend tegen te gaan. Hierbij is volgens de Bouwunie, het toelaten van niet te recupereren en minder belaste overuren, ook op zaterdag, cruciaal.
Momenteel is er geen legaal, betaalbaar alternatief om meer dan 38 uur per week te werken. Het doen van overuren is in België in principe verboden. Moet men er toch doen, dan is een overloon van 150% voorzien en moeten de prestaties gecompenseerd worden via recuperatiedagen. De bestaande regelingen in verband met flexibiliteit zijn bovendien administratief zeer belastend en voor werknemers die de kwaliteiten bezitten om op de particuliere markt in het zwart te gaan werken, hoogst oninteressant. Het aantal in België geleverde prestaties waarop geen belastingen noch sociale lasten wordt betaald, is vooral buiten, maar ook binnen de bedrijven, zeer groot. Daarom onderneemt de Bouwunie al jaren pogingen om deze prestaties uit de illegaliteit weg te halen en dit tegen voorwaarden die voor alle deelnemers aanvaardbaar zijn en de economische leefbaarheid van deze prestaties bestendigen.
De Bouwunie stelt voor dat een werknemer per jaar 260 overuren kan presteren. Hiervoor krijgt hij 150% van zijn brutoloon uitbetaald. Door op dit loon lagere patronale bijdragen en een lagere, bevrijdende fiscale voorheffing in te houden, kan dit tot een voor de werkgever betaalbaar arbeidsuur en voor de werknemer aanvaardbare vergoeding leiden. Deze netto-vergoeding moet kunnen concurreren met wat de "straat" betaalt, zonder dat dit de loonkost voor de werkgever verhoogt. Deze "betaalbare overuren" moeten gecombineerd worden met de afschaffing van het verbod op zaterdagwerk.
Uiteraard moeten aan dit systeem een aantal voorwaarden gekoppeld worden die de vrije keuze van werknemers om al dan niet overuren te presteren garanderen en die ook garanties inhouden ten aanzien van elke mogelijke vorm van misbruik.
Met het Bouwunie-voorstel wordt "zwart" werk omgezet in "wit". De werknemer die dat wenst, kan wat bijverdienen zonder dat het loon voor zijn arbeid wordt wegbelast en in de bescherming van het eigen bedrijf. De werkgever kan tegemoet komen aan de grillige werkomstandigheden die hem dwingen op een meer flexibele manier te werken. De concurrentiekracht van de bedrijven verhoogt. En de overheid ontvangt meer inkomsten.
Overuren bestaan en zullen altijd bestaan. De wetgever kan beter een betrouwbare, zekere en rechtvaardige regeling uitwerken, dan de fictie instandhouden dat deze uren kunnen worden omgerekend naar reguliere jobs en daarom het presteren van wettelijke overuren ontmoedigen.
