Dalend KI bevestigt stijgend ruimtelijk rendement van wonen in Vlaanderen

Het gemiddeld Kadastraal Inkomen van woningen in Vlaanderen daalt jaar na jaar. Sinds 2015 gaat het om een daling van 4,5%. Kleinere percelen en kleinere woonoppervlakte liggen mee aan de basis van die trend. Dat bevestigen de laatst beschikbare data die de evolutie van de gemiddelde oppervlakte van woningen weergeven. Ook het dalend bijkomend ruimtebeslag voor wonen beklemtoont dat nieuwe woningen en flats steeds compacter zijn en bijgevolg steeds minder ruimte vergen. De gezinsverdunning en schaarste in bouwgronden zijn daar belangrijke drivers.

Terwijl een woning gemiddeld 123 m² woonoppervlakte had in 2001 was dit nog 91 m² in 2016. Het gaat om een gemiddelde voor huizen en flats samen. Sinds de digitalisering van de bouwaanvraag zijn er jammer genoeg geen cijfers meer voor Vlaanderen beschikbaar. Wel nog voor Wallonië. Het gaat om cijfers voor huizen en flats samen.

Verschuivingen in woontypes

Recente gegevens omtrent woontypes bevestigen alleen maar die trend: In 2001 maakten flats 48% van de totale toename van woningen in Vlaanderen. In 2009 was dit al gestegen tot 69% en in 2019 steeg dit verder tot 80%. Tegelijkertijd is het aandeel open bebouwing in vrije val. In 2001 was het aandeel open bebouwing nog 37%, in 2019 was dit gedaald tot 7%. Hierbij gaat het om de netto aangroei van de totale voorraad woningen. Dit is niet hetzelfde als het aantal vergunde woningen. In de meeste jaren zal het aantal vergunningen iets hoger liggen omdat niet elke vergunning wordt gerealiseerd en omdat bestaande woningen gesloopt worden.