Filosofie van de tuin door de eeuwen heen

Door de eeuwen heen hebben mensen natuurlijke elementen als bomen, planten, bloemen, maar ook water en steen, georganiseerd volgens een doelbewust plan: een tuin. Deze afgebakende en vaak omsloten plaats kreeg daarbij allerlei religieuze, ideologische, of politieke betekenissen. De tuin had een boodschap, was net als architectuur, een uitdrukking van ideeën, van een wereldbeeld. Ook hing de stijl waarin de tuin werd vormgegeven nauw samen met de overheersende esthetische opvattingen, zodat je in West-Europa bijvoorbeeld een typische renaissance-, barok-, of romantische tuin kan onderscheiden.

Barbara Moerman laat in het boek ''Van paradijs tot tuinkunst'' verbanden zien van tuinen met kunstgeschiedenis en filosofie. Aan de hand van vele illustraties beschrijft ze de ontwikkeling en verschillende vormen van de West-Europese tuinkunst. Aan bod komen onder meer de paradijstuinen van de Moorse sultan rondom het Spaanse Granada, de overweldigende praalparken van het absolutistische Versailles, de melancholische Engelse landschapstuinen, en de conceptuele tuinen van deze tijd.

Barbara Moerman is filosoof met als specialisatie de filosofie van de tuinkunst. Jarenlang heeft ze filosofie gedoceerd in de eindexamenklassen van havo en vwo. Tegenwoordig organiseert ze particuliere cursussen filosofie en geeft ze lezingen over de filosofie van de tuinkunst. Ook begeleidt ze binnen- en buitenlandse tuinreizen.