Met toevoeging van een derde gebouw, een assemblagehal op 9 meter boven het maaiveld, ontstaat er een circulatie door alle drie de gebouwen en zal de academie als een campus gaan werken. Hierdoor ontstaan talloze ontmoetingen en meer mogelijkheden om van elkaar te leren, nieuwe technieken te ontdekken en wordt interdisciplinair werken gestimuleerd.
Interdisciplinair werken
Het hedendaagse uitgangspunt van de moderne, nieuwe kunstsschool is dat het uitwisselen van informatie en ideeën bijdraagt aan een betere ontwikkeling van de student. Het wordt steeds belangrijker dat de kunstenaar (in opleiding) breder gaat kijken en een kritische houding aanneemt bij maatschappelijke ontwikkelingen en problemen.De Gerrit Rietveld Academie (1966) en het Sandberg Instituut (2005) hebben daarom de behoefte om meer ruimte en collectieve plekken te creëren waar interdisciplinair werken een belangrijke rol gaat spelen.
Flexibele plattegrond
In de uitbreiding (assemblagehal) ligt een grote ruimte die kan worden uitgebreid of opgesplitst. Het is de plek waar geassembleerd wordt en alle disciplines van de academie samenkomen. In deze grote ruimte staan ‘cellen’(4 x 4 x 4 meter). Deze kunnen samengevoegd worden tot grotere units met behulp van schuifbare elementen. Iedere student heeft zijn eigen voorkeur, de één wil structuur en in een gesloten ruimte werken, de ander wil vrijheid en flexibiliteit. De assemblagehal speelt dus in op de wensen van de eigenwijze gebruiker.
Publiek maken
De Academie heeft de wens om de student te ontwikkelen tot kunstenaar-vakman én als ondernemer. Glazen cellen onder het gebouw laten het publiek kennis maken met het werk van de studenten. Hierdoor ontstaan er nieuwe waardevolle netwerken.Het derde gebouw, met zijn eigen identiteit, vormt een sterk geheel met de Gerrit Rietveld Academie en het Sandberg Instituut.
