"Dankzij deze beslissing om de bescherming uit te breiden, is een groot deel van de tuin van villa Dewin nu beschermd als Monument. De noordelijke zone, die niet beschermd is, zal wel deel uitmaken van de vrijwaringszone, waardoor het behoud van de site garandeerd is. Na een lange strijd, gevoerd door het Wijkcomité, is deze beslissing een mooie overwinning voor de verdedigers van het erfgoed. Ontworpen en getekend volgens de principes van de gulden snede, is deze tuin een uniek voorbeeld van pittoreske landschapsarchitectuur, en een waardevolle getuige die nu deel uitmaakt van ons uitzonderlijk natuurlijk erfgoed. " verklaart Ans Persoons, Brussels staatssecretaris voor Stedenbouw en Erfgoed.
Een tuin ontworpen volgens de principes van de gulden snede
Ter herinnering, de aanvraag werd op 22/07/2021 ingediend door de vzw Wijkcomité Meunier. De Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen (KCML) heeft vervolgens een gunstig advies uitgebracht tijdens de zitting van 10/11/2021.Deze aanvraag was gebaseerd op het feit dat de beperking van de huidige bescherming geen rekening zou houden met de samenstelling van het oorspronkelijke geheel aangezien de tuin op een willekeurige manier in tweeën werd gedeeld en daarbij het tracé van de paden werd doorbroken. Het comité Meunier verzocht om de erfgoedwaarde van de globale samenstelling van de oorspronkelijke tuin opnieuw in overweging te nemen, in het licht van feiten die tijdens het beschermingsvoorstel van de KCML uit 2014 nog niet gekend waren.
De uitbreiding van de bescherming wil nu concreet het uitzonderlijke belang erkennen van het tracé van de tuin. Het is een originele compositie en bij het ontwerp werd rekening gehouden met de gulden snede, meer bepaald de gulden rechthoek, uitgewerkt op basis van de reeks van Fibonacci.
Hoewel de naam van de ontwerper van de tuin nergens terug te vinden is in archiefdocumenten, is het zeer waarschijnlijk dat de tuin van de hand van Jean-Baptiste Dewin is, aangezien hij ook al andere tuinen had ontworpen bij gebouwen waarvan hij de architect was. Bovendien was de verwezenlijking van een totaalkunstwerk in die tijd in de mode.
De hele tuin van het hotel Danckaert is een getuige van de tuinkunst in een specifieke periode, namelijk ten tijde van de school van Le Nouveau Jardin Pittoresque. De vereniging met dezelfde naam werd in 1913 opgericht en leven ingeblazen door Jules Buyssens (1872-1958) en staat voor tuinen die op de wilde natuur worden geïnspireerd. Deze beweging sluit aan bij de Engelse Wild Garden en de Arts-and-Craftsbeweging in de tuinkunst. Het is een bijzonder goed bewaard gebleven voorbeeld van de architectuur van de interbellumtuin.
Hoewel sommigen een integrale bescherming van de tuin zouden wensen, inclusief het noordelijke deel, is Urban van oordeel dat dit gedeelte van de tuin geen erfgoedwaarde heeft: hoewel het deel uitmaakt van de oorspronkelijke compositie van de tuin, is het op zichzelf niet voldoende om voor bescherming in aanmerking te komen. Het tracé van de verhoging volgens de gulden snede is niet overtuigend; het is gebaseerd op een handgetekend ontwerp en er zijn geen foto's die het illustreren, in tegenstelling tot het hoofdtracé van de tuin. Bovendien is Urban van mening dat de "amputatie" van de beschermde oppervlakte de algemene samenhang van het beschermde gebied niet schaadt. Een gelijkaardig geval werd in het verleden al behandeld: de beroemde tuin van Van Buuren in Ukkel, waar de interessantste delen die rechtstreeks met de villa verbonden zijn, beschermd werden, terwijl de delen die het verst van de villa verwijderd zijn, niet beschermd werden, maar in de vrijwaringszone werden opgenomen.
